Zutphen 1 (KNSB) op randje promotie na weer een ruime zege

Voor de 3e achtereenvolgende keer mocht ik mee als invaller in ons zaterdagse KNVB-team en dit keer betrof het een bezoek aan het verre Enschede, waar de grote club met de fraaie naam Max Euwe actief is in een buurtcentrum dat ik twee jaar geleden ook al had bezocht voor een avondwedstrijd tegen hun 1e team.

De desolate wijk met half gesloopte jaren ‘60 flats en een bedroevend winkelcentrum om de hoek constateerden toen met het buurtcentrum dat er goed uitzag. Als ik na een door Joris perfect voorspelde fietstocht Lochem - Enschede ruim op tijd arriveer, kan ik mijn ogen niet geloven: de miserabele omgeving blijkt in 2 jaar omgetoverd tot een mooie jaren ‘20 huisvesting. Ik hoop dat men er ook aan heeft gedacht genoeg sociale huurwoningen te plannen, want dat ontbreekt nog weleens. 

Rechts de schaduwrijke schaaklocatie, links de zonnige wijk in opbouw. 

Het zal even duren voor ik mijn ronde langs de borden kan maken, want in mijn witte Stonewall doe ik wel 3 dingen fout, met grote problemen al vanaf zet 7 tegen mijn jonge en zeer levendige en mij al bekende tegenstander Victor Brorens, die ik een toekomst als meester durf te voorspellen! Nadat ik de ellende weet  op te lossen met mijn eerste goede zet Pf2 waarna een grote ruil volgt, durf ik de andere borden pas in ogenschouw te nemen.

Rechts ons team, links de veelal jonge tegenstanders aan de start van de match

Bij teamcaptain Klaas Hagendijk aan bord 1 is er in een gesloten Siciliaan nog weinig aan de hand, maar ik vind zijn positie niet overtuigend. Joris van Baaren, onze man aan bord 2, mag met zwart trachten zijn 100% score te behouden. Hij staat met zwart in een Dame-gambiet ook niet echt soepel. Over mijn bord 3 is al wat gezegd, misschien biedt het vroege loper eindspel wel winstkansen?

Roel van Duijn voor zijn partij met schuin tegenover hem de jonge tegenstander van Rob die onze kleurrijke nestor eens goed onder ogen neemt

Aan bord 4 Komt Roel met zwart met een Oude Benoni aanzetten: zijn tegenstander heeft er weinig grip op en Roel heeft al snel een belachelijk mooi centrum. Rob Teunisse aan bord 5 met wit gooit er weer eens een Londoner tegenaan en als zijn tegenstander in een bekende val trapt, wint Rob een volbloed paard. Peter Dupain speelt aan 6 met zwart het Scandinavisch prima en hij staat beter. Dat geldt zeker ook voor Gerrit Ruegebrink, die aan bord 7 het Spaans met wit wel snapt, maar zijn arme opponent niet en na 10 zetten staat de uitslag eigenlijk al vast. En ook bij René Meijer aan bord 8 is de Caro-Kann die hij speelt de tegenstander te machtig en hij wint al een stuk.

Het is dan ook niet verbazend dat de twee lage borden het snelst klaar zijn en het is 0-2. En ook aan mijn bord is het even later afgelopen: de 0.00 die Stockfish achteraf meldt aan het begin van het eindspel leidt inderdaad tot een remise: eerst bood ik het aan en weigerde hij en even later waren de rollen omgekeerd. Maar uiteindelijk berusten we beiden in de onvermijdelijke puntendeling.  Als Peter even later het punt ook binnenloodst, is het al 3 ½- ½ voor ons. En even later wint Rob ook overtuigend, zodat de teamwinst vaststaat.

De topborden met Klaas en Joris zijn aan het zwoegen, Roel denkt na over zijn vele opties. 

Roel heeft intussen gewerkt aan een enorm voordeel, dankzij maar liefst 3 ver opgerukte centrumpionnen, een matdreiging via zijn binnengedrongen dame en talloze manieren om ook nog materieel te winnen. Maar we kennen Roel: hij doet het op de meest spectaculaire wijze met een correct dame offer (5 ½ - ½ )

De partijen van Klaas en Joris doen me vrezen voor een toevoeging van 2 punten aan het totaal van Max Euwe. Joris staat ellendig en er dreigt acuut een vreselijke mokerslag en Klaas zal (in opkomende tijdnood) een vondst van belang nodig hebben om op de been te blijven. Maar wat gebeurt er?: eerst wint Joris als een duveltje uit een doosje nadat zijn tegenstander na het missen van de winnende zet maar liefst 3x een mindere voortzetting  speelt. En daarna weet Klaas het eindspel op magistrale en instructieve wijze remise te houden door eerst op tijd een kwaliteit te geven en daarna via een vrijpion en een prachtige witveldige loper de zwarte toren in toom te houden. Dus wordt het een 7-1 overwinning. 

Op de terugweg blijkt er vlak voor Hengelo (mijn doelstation) een mooi natuurgebied te zijn om daar bij  het fraaie weertype enkele smakelijke boterhammen te verorberen. 

De bijna rimpelloze waterpartij