Vorig jaar deden Rob, Lútsen en Joris mee. Beste Zutphenees was toen Joris die als 8e eindigde. Dit jaar reikten zijn ambities hoger. Niet onrealistisch aangezien hij als tweede qua rating geplaatst stond (1957; Marino Kuper was met 2054 rating-hoogste). Lútsen en Maarten hoopten op wat ratingwinst maar ondanks bij vlagen goed spel lukte dat niet erg. Ikzelf (6e op de ratinglijst) hoopte er het beste van. Na mijn winst in de B-groep op het OSBO-PK verwachtte ik ieder moment totale ineenstorting van mijn vorm en in de eerste ronde leek die ook ras nakende: ik kwam heel gedrongen te staan in de opening en verwachtte ieder moment de genadeklap maar toen gaf mijn tegenstander een ongedekt paard aan de rand van het bord weg. En daarna nog een stuk. En daarna nog een stuk. Een bijzonder vreemde partij. Maar het gaat om de punten en niet om het spel. In de 2e ronde moest ik tegen Lútsen. Ook daar kwam ik niet goed uit de opening maar wist ik toch de overwinning binnen te halen. Ook Joris had de eerste twee ronden goed geboerd. Gevolg was dat we in ronde 3 tegenover elkaar zaten. Dat werd een leuke partij (ook uitgezonden op het live bord) waarin ik voor de verandering redelijk gelijk uit de opening kwam. Spannende verwikkelingen in het middenspel (van beide kanten niet vlekkeloos gespeeld) maar uiteindelijk ging Joris met de eer strijken. Daarna in ronde 4 en 5 overwinningen voor mij (het woord remise heb ik uit mijn vocabulaire geschrapt) en zware tegenstanders voor Joris: eerst Marino Kuper die hij in een toreneindspel met 1 pion minder op remise wist te houden, daar koploper en jeugdtalent Jesse Frederiks. Daar leek Joris in een bizarre stelling minimaal remise in handen te hebben maar overzag hij een geniepig mat-in-2 (zo zie je ze veelvuldig in de boekjes van de Stappenmethode, maar zelden in het echt). Triest voor Joris natuurlijk maar het paste natuurlijk wel in het droomscenario dat ik had uitgestippeld om de 1e plaats te bereiken. Onvermijdelijk trof ik in ronde 6 nu ook Jesse F. Het werd een redelijk gelijk opgaande strijd, maar ik verspeelde veel tijd aan het berekenen van een dubieuze pionwinst die ik uiteindelijk durfde aan te gaan. Dat vergooide kwartier werd me uiteindelijk fataal toen ik in een toreneindspel met warrige pionstructuren de juiste weg niet meer kon uitdenken. Joris won en kwam dus weer boven me op de ranglijst. Aan de laatste ronde begon ik samen met vier andere spelers op een gedeelde 4e plaats. Het werd zoals gebruikelijk erg spannend en van mijn kant verre van foutloos. Zie hieronder. Uiteindelijk mondde het weer uit in een tijdnoodduel met vele toeschouwers (onze partij eindigde als laatste en iedereen moest blijven voor de prijsuitreiking). Gelukkig was ditmaal vooral een kwestie van krachtzetten doen en minder van lang nadenken, zodat het goed voor me afliep. Ook Joris won zijn partij en we kregen daardoor een fraai erepodium: Jesse 1, Joris 2 en ondergetekende 3!

Jos Landsheer