Voorronde JCC

Afgelopen zaterdag werden in Deventer de voorrondes van de Nederlandse Jeugdclubcompetitie (JCC) gehouden in de C- en E-categorie.
Onze club deed mee in de C-categorie en bestond uit Florian, Bas, Joaquin en Kjeld. Jammer genoeg was het me niet gelukt voldoende spelers bijeen te krijgen om ook D- en E-teams samen te stellen. Dat is écht een gemiste kans want talent hebben we in ruime mate voorhanden!

De voorrondes zijn een mogelijkheid voor jeugdteams (4-tallen) van clubs om zich vanuit de regio te plaatsen voor de nationale kampioenschappen die in het najaar gehouden worden. Afgezien van die plaatsingsmogelijkheid zijn de voorrondes op zich al prestigieus genoeg. Maar bovenal zijn het prettige mogelijkheden voor de betere jeugdspelers van een club om in teamverband te spelen tegen leeftijdsgenoten van andere clubs! (bij andere sporten vormen dit soort competities de hoofdmoot van de clubactiviteiten, maar de schaaksport is in dit opzicht helaas een vreemde eend in de bijt...)

Onze spelers hadden echt zin in het toernooi en er was ook gezonde wedstrijdspanning/stress: in de jongere categorieën (D, E, enz.) kom je nog weleens slechte spelers tegen, maar die vallen in de loop van de tijd af en in de C-categorie (tm 14 jaar) zijn de spelers van wie je alles cadeau krijgt nagenoeg uitgestorven...
De 1e ronde was echter een meevaller. Tegen het Nijmeegse UVS (toch wel een ontzagwekkende naam in zowel het volwassenen- als het jeugdschaak) wonnen we soepeltjes met 3-1. Mooi was de overwinning van Kjeld die een toren voor kwam en daarna grote opruiming hield bij de pionnen van de tegenstander: een teamleider ziet dit graag!
Ronde 2 tegen Velp 1 waren de rollen omgedraaid: 1-3 (Joaquin redde voor ons de eer). Was dit verlies echt nodig? Nou nee, halverwege de ronde had ik het idee dat onze spelers aan alle borden beter stonden (of op zijn minst gelijk) maar daarna werden er vrij simpele dingen over het hoofd gezien. Ik denk dat een gebrek aan kennis/routine om in een (positioneel of materieel) betere stelling de weg naar de winst te vinden hier een grote rol speelt: dan ga je maar zinloos schaak geven of stukken heen en weer schuiven, verlies je je concentratie en krijgt je tegenstander de kans voor simpele trucjes...
Een voorbeeld van een team dat wel steeds feilloos de weg naar winst wist te vinden, kregen we in ronde 3 tegenover ons: ASA 1. Dat team gaf tijdens het hele toernooi slechts 1 bordpunt weg en dat was niet tegen ons: 0-4. Toch werden we niet van het bord geveegd: ik zag heel acceptabele stellingen. Maar geef je dat soort jongens een pink dan nemen ze je hele hand... (over jongens gesproken: ik geloof niet dat er ook maar één enkel meisje meespeelde in de C. Dat is wel heel triest. Hopelijk kan onze club daar in de nabije toekomst verandering in brengen...).
In ronde 4 werd het 2-2 tegen Velp 2. Na de afdroging in ronde 3 waren we daar wel tevreden mee en ook onze tegenstander klaagde niet. Maar er had meer in gezeten.
Ronde 5 bracht ons ASA 2. Die waren lang niet zo aangenaakbaar als ASA 1 en ik dacht ook lang dat we op minimaal een gelijkspel afstevenden maar uiteindelijk moesten we het doen met slechts een enkel bordpuntje (ik dacht dat dit op naam kwam van Florian maar ik weet het niet zeker).
Onze tegenstander in ronde 6 was Wageningen. Een soort stikmat van Bas in 30 seconden, een mooie truc van Kjeld en overmacht van Florian: 3-1. Zo hadden eigenlijk alle ronden moeten gaan (nou ja, dan ook graag nog een puntje van Joaquin erbij please).
De laatste ronde bracht ons Schaakstad als tegenstander. Die staken samen met ASA 1 met hun schouders boven de andere teams uit (waarbij ASA dan weer een kop boven Schaakstad uitstak), dus we hadden geen hoge verwachtingen. Vooral aan Kjelds bord ging het hard aan toe: hij kreeg een Fried Liver Attack over zich heen (een scherpe aanval op f7, genoemd naar een Romeinse gewoonte om onsmakelijke dingen te doen met de lever van verslagen tegenstanders). Kjeld overleefde het ternauwernood en hij wist - terwijl zijn tegenstander zat te piekeren over de manier om mat te zetten - zelf een geniepige val op te zetten op f2. Toen zijn tegenstander het door had was het te laat en ging hijzelf mat: 1-0 voor ons. Ook aan de andere borden zag ik nog wel mogelijkheden voor een puntje, maar die hoop kwam niet uit: 1-3 voor Schaakstad dus.
Op de ranglijst eindigden we in de middenmoot. Veel meer hadden we ook niet verwacht dus een prima verlopen toernooi! Ook voor de begeleiding (ouders, een oma en mijn persoontje) een welbestede dag. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer een C-team formeren en dan liefst ook een D- en een E-team!

Jos Landsheer